Echte liefde in Kosovo?

“Dát gebeurt er dus wanneer iemand echt van je houdt?”, vraagt ze zo hard dat zelfs de buren kunnen horen hoe verbaasd ze is over mijn verhaal. Terwijl we warme chocolademelk inschenken voor haar en d’r zus vertellen mijn vrouw en ik over mijn huwelijksaanzoek van een paar jaar geleden.

Een beleefde reactie van ‘ooo, wat romantisch’ had ik wel verwacht, maar dit slaat alles. Dromerig kijkt ze naar buiten. “Ik hoop zó dat ik ook van mijn toekomstige man ga houden.”

Liefde

Trouwen in dit land is als meisje niet zo moeilijk. Een leuke man krijgen wél. In economisch moeilijke tijden mag je je verzorgde handjes als meisje dichtknijpen wanneer je een man treft die in ieder geval financieel voor je kan zorgen. Liefde komt op een tweede plaats.

De kans dat je familielid een huwelijk arrangeert is in dorpjes niet ongebruikelijk. Ben je ouder dan achttien en bijvoorbeeld niet aan het studeren? Dan wordt op feesten en partijen goed opgelet of er een goede man aanwezig is. En een goede man komt uit een goede familie, die zich niet bezighoudt met dubieuze zaakjes.

Natuurlijk, je kunt best gelukkig worden, zonder liefde. Misschien is het zelfs wel een hele leuke jongen en heeft-ie een goede baan. Maar ja, ik trouwde ook niet met de eerste beste blonde op de HAVO. Het duurde jaren voordat ik het meisje vond dat ik op een romantische manier ten huwelijk vroeg. Maar dat is waarschijnlijk niet weggelegd voor onze vriendin die aan d’r warme choco nipt. Ik zie aan d’r ogen dat ze zich hier al bij heeft neergelegd.