Het grootste geluk voor een Nederlander in Kosovo is om een traditionele bruiloft mee te maken. Wie daar deel van is, waant zich in een sprookjeswereld die in bijna niks is te vergelijken met de Westerse wereld.
Superopgemaakte vrouwen met veel te lange benen, rijen tafels met 
rokende mannen, keiharde Albanese muziek uit de speakers en urenlang gedans. Vooral dat laatste blijft voor mij intrigerend. Vooral de vrouwen staan de halve dag te dansen. Zelfs als de bruid nog binnen moet komen, is er al activiteit op de vloer. Wanneer de – nóg meer opgemaakte – bruid binnenkomt, dansen de dames ook gewoon door.
Gegil
De meeste mensen houden de handen vast van de persoon links en rechts van ze. Iedereen doet dan steeds precies hetzelfde pasje. Zelfs voor mij als kaaskop re-de-lijk gemakkelijk aan te leren. Het is een paar stapjes naar rechts, dan twee terug en weer naar rechts. De pro’s bewegen dan ook hun handen. Af en toe klinkt er een enthousiast ai-ai-ai en wat gegil. Een Kosovaarse schone houdt het zo úren op een dag uit. Gemiddeld vier bruioften per zomer.
Dacht dat het wel wat meer los zou gaan. Zo houd ik het ook wel een hele dag vol 🙂
@M Ja, het is niet echt een kwestie van uithoudingsvermogen…
heerlijk om te lezen dat ik hetzelfde denk over deze bruilfot, het idee of ik in een sprookje terecht ben gekomen, kan niet wachten tot de zomer wanneer ik weer terug mag 🙂
Leuk verhaal! Klinkt inderdaad alsof je in een sprookjes wereled belandt! Lekker dansen en plezier hebben daar gaat het inmiddels om op een bruiloft 🙂
Klinkt leuk zeg! Klinkt inderdaad net als een sprookje! Ook erg leuk om te lezen dat jullie het zo naar jullie zin hebben gehad! Heel veel geluk verder samen!