Ik zit op een van de twee lange bruingele banken met een kleed er over heen. Tegenover me neemt de vrouw des huizes plaats op een plastic tuinstoel, die ze uit de hoek van de kamer heeft gepakt.
Ik ben op een bezoek bij een traditioneel Kosovaars gezin:
weinig inkomen – want vader is overleden in de oorlog – een paar dochters en een oudste zoon. Geheel volgens de traditie enorm gastvrij en een huisinrichting waarvan je denkt: dat dit bestaat!
Eén van die dochters is getrouwd met een buitenlandse Kosovaar. Ze woont nu in Zwitserland en haar uitdagende trouwfoto staat naast de ouderwetse televisie – die overigens altijd aan staat op een muziekzender of een soap. Ook als er bezoek is.
Mickey
Aan de muur hangt Mickey Mouse klok die al heel lang niet meer werkt. Aan het plafond een peertje, zonder lampenkap. Een groot tapijt siert de vloer. De Turkse Koffie wordt neergezet op een snel gepakt bijtafeltje, want een salontafel is er niet. Het avondeten wordt geserveerd op een plastic tafel, die eigenlijk in de tuin hoort te staan.
In de hoek van de kamer staat een witte houtkachel, die zowel voor het koken als in de winter voor de warmte wordt gebruikt. De rook wordt afgevoerd via een dikke witte metalen pijp, die in de muur verdwijnt.
Terwijl ik de kamer in me opneem en aantekeningen maak in mijn telefoon, vraagt de jongste dochter of ik het WiFi-wachtwoord wil hebben.
En het punt is…?