Na twee maanden Nederland, kom ik thuis terug in Kosovo. Aan mijn halve vaderland heb ik de berichtgeving in de media omtrent de exodus enigszins genuanceerd. Ja er is veel werkloosheid en er is armoede, nee, het is niet de hel op aarde. Die indruk krijgt men nog wel eens van de algemene kreten in sommige krantenstukken.
Ik besluit het lenteweer te benutten en ga met mijn vrouw en kids het huis 
uit. We doen een ronde door de stad. Mijn oudste ventje zit in de buggy. In zijn hand houdt hij een heel klein oranje koffertje vast, dat hij in Nederland van de bieb heeft gekregen. Er zit niks in, hij gebruikt het alleen voor z’n looks.
De rest van het land is ook buiten en loopt door de winkelstraat. Twee tienermeiden stoppen bij de buggy om mijn zoontje met z’n koffer te bekijken. Ze giechelen en zeggen hoe schattig hij is. Ter afsluiting krijgt hij van allebei een dikke kus.
Twee maanden terug was dit nog lelijk
We rijden verder en zien hoe een verlept pleintje in de oude stad helemaal is gerenoveerd. Je herkent het haast niet terug, nu er honderden stoeltjes staan. Een vrolijke boel, in een gedeelte van de stad dat twee maanden geleden lelijk en ongebruikt was.
Een opaatje kruist ons pad en ik kan hem nog net omzeilen. Sorry, zeg ik, maar dat is niet nodig. Blijkbaar stond hij bewust stil, want hij wil mijn ventje in de buggy even in z’n wang knijpen. Een Kosovaars gebruik, waarbij je in je vingers knipt terwijl je de wang van het kind loslaat.
Enthousiaste caissières
We sluiten de ronde af met een bezoek aan onze supermarkt. Enkele caissières zien het ventje in de buggy aan komen rijden en kijken hem enthousiast aan. Eén caissière klimt uit haar kassa en knuffelt mijn zoontje. Ik werp de klant, die net aan komt lopen, een verontschuldigde blik toe.
Waarna we even later bij de groenteafdeling komen, halen de twee groentemannenjongens mijn ventje uit z’n wagen. Terwijl ik met een andere medewerker praat, zie ik in m’n ooghoek hoe mijn kind op de arm over de groenteafdeling wordt getoerd.
Na een tijdje is het mooi geweest en gaan we naar huis. Wat heerlijk om weer terug te zijn in Kosovo. Het land met veel werkloosheid, maar vooral met een zeer vrolijke en hartelijke bevolking.